Zelforganisatie en samensturing

zelforganisatie en samensturing

De evolutie doet consequent nieuwe vormen van complexiteit ontstaan. Organisaties die nog steeds verticaal zijn georganiseerd hebben dan ook moeite om aan te sluiten en mee te bewegen. Uitdagingen worden vertaald in nieuwe regels en aangepaste procedures die het vakmanschap van professionals verder ondermijnen en die hun regelruimte minimaliseren.

Dwang en beheersing werken uiteindelijk contraproductief en vergen een grote – dus dure – overhead. Het kan ook anders! Er zijn nieuwe werkwijzen waarin eigenaarschap, zelforganisatie, en voortdurend afstemmen en samenwerken centraal staan. Maar je kunt mensen niet dwingen, hooguit verleiden en uitdagen om met deze nieuwe methoden te experimenteren.

Zelforganisatie opleggen is vragen om ellende. De dynamiek en onvoorspelbaarheid van complexe omgevingen maakt dat nauwkeurig plannen en topdown implementeren onhaalbaar is. Het introduceren en ondersteunen van vormen van zelforganisatie dient congruent te zijn met de ambities: vertrouwen, co-creatie, eigenaarschap, intrinsieke motivatie en gemeenschappelijk ambitie zijn kernwoorden in een effectieve ondersteuning.

In deze update is aandacht voor Laloux’s reinventing organizations, voor holacracy die de besluitvorming van samensturing ondersteunt en worden de noodzakelijke voorwaarden besproken die een succesvolle introductie van vormen van zelforganisatie en samensturing mogelijk maken.